Święte cwaniactwo

Sporządzam sobie od kilku dni w wolnych chwilach notatki z Bruzdy Josemarii Escrivy. To jedna z trzech książek - tysięcznopunktowych wskazówek, które dla wierzących skierował założyciel Opus Dei. W tym różnorodnym gąszczu można znaleźć naprawdę świetne i pasujące do konkretnych doświadczeń słowa. Bruzda została wydana ponad dziesięć lat po śmierci autora, będąc uzupełnieniem myśli z najbardziej znanej pozycji hiszpańskiego świętego, Drogi, wydanej pół wieku wcześniej. 

Sięgnijcie po całość, wrzucam tu kilka z fragmentów, które szczególnie przykuły moją uwagę. Pewnie będzie jeszcze kiedyś okazja przytoczyć inne escrivki.

Nie możesz zawsze oczekiwać sympatii dla przykazań swojej wiary, ale winieneś wymagać szacunku.

Tam, gdzie nie dotrze twój rozum módl się o święte cwaniactwo, żebyś mógł więcej i lepiej służyć wszystkim.

Zadanie chrześcijanina: zagłuszyć zło w obfitości dobra. Nie chodzi tylko o piętnowanie zła ani o zasłanianie się szańcem negacji. Przeciwnie: żyć z afirmacją, z pełnią optymizmu, z młodzieńczością, radością i pokojem, patrzeć z wyrozumiałością na wszystkich: na tych, którzy idą za Chrystusem i na tych, którzy Go opuszczają albo Go nie znają. Ale wyrozumiałość nie oznacza kapitulacji ani obojętności lecz aktywność.

Kłamstwo posiada wiele aspektów: niedopowiedzenie, półprawda, oczernianie.. Ale zawsze jest bronią tchórzy.

Wobec swego otoczenia masz stale postępować z wielką wyrozumiałością, z wielką serdecznością, łącznie - oczywiście - z całą niezbędną energią: bez tego wyrozumiałość i serdeczność zamienią się we współudział w zmowie i w egoizm.

Nie zniechęcaj się swymi błędami: Popraw się! - Bezowocność jest nie tyle konsekwencją osobistych braków - zwłaszcza jeśli ktoś wyraża skruchę - ile raczej pychy.

Narażasz życie dla sławy.. Narażaj sławę dla duszy.

Wybacz moje natręctwo: Narzędzie, środek nie może zamienić się w cel. Gdyby motyka ważyła sto kilogramów, rolnik nie mógłby kopać takim narzędziem. Na samo jej przytaszczenie zmarnowałby całą swoją siłę, a nasiona by się zmarnowały, ponieważ nie potrafiłby ich zasiać.

Odwaga nie jest nieroztropnością ani bezmyślną zuchwałością, ani zwyczajną bezczelnością. Odwaga jest męstwem, cnotą kardynalną, niezbędną dla życia duszy.